یاسمین عادت داره روی مبل و صندلی مدام وول می خوره. طبیعیه که بچه ها یه جا بند نشن، ولی یه وقتها دیگه غیر قابل کنترل می شه، به خصوص روی مبل. یهو می بینی، سرش پایینه و پاهاش بالای مبل و هی می چرخه! می خواد کل حرکات ژمیناستیکش رو روی مبل انجام بده! ما هم داریم تلاش می کنیم که بهش یاد بدیم که چجوری باید سر میز غذا درست بشینه، یا اینکه موقعی که دور هم نشستیم جای این حرکات روی مبل نیست.

چند روز پیش باز داشتم براش توضیح می دادم. گفتم اینجوری مؤدبانه نیست. عصبانی شد و گفت از کجا می دونی نیست؟ گفتم خوب من کوچیک بودم مامان بابام بهم یاد دادن که چه کارایی باید بکنم، الانم من به شما می گم که یاد بگیری. گفت اونا از کجا می دونستن مؤدبانه اش چجوریه؟ گفتم اونا هم از مامان باباشون یاد گرفتن. گفت: خوب اصلا اول اول اولش چی؟ اونا از کجا می دونستن مؤدبانه چجوریه؟ هنوز داشتم با خودم فکر می کردم که چه جوری براش توضیح بدم که عرف و آداب و فرهنگ و اینا چجوری بین یه گروه آدم کم کم شکل می گیره، که یهو خودش گفت: از تو کتاب خونده بودن یاد گرفته بودن؟! احساس رهایی کردم و گفتم: شاید!

البته بعدا به این نتیجه رسیدم که باید براش یکم در اون مورد هم توضیح می دادم. حالا موند تا دفعه بعدی!