یاسمین خوابش می‌اومد، دائم چشماشو می‌مالید. آزاده رفت کنارش دراز کشید که بهش شیر بده تا بخوابه. من هم توی اتاق کارمون، پای لپ تاپ بودم. یاسمین همینطور که چشماشو می‌مالید، با ناخنش گوشه‌ی چشمش، روی دماغش رو کَند و یه مقدار خون اومد. شروع کرد به گریه کردن. وقتی دیدم آروم نمی‎شه و هر چی شیر می‌خوره، بازم وسطش گریه می‌کنه، پا شدم رفتم پیشش دراز کشیدم. یه کم آروم‌تر شد. وقتی حس کردم که دیگه بهتره و آروم شده، پا شدم برگشتم پای لپ تاپ. یهو دیدم شروع کرد به گریه کردن. آزاده گفت که یاسمین برگشته و نگاه کرده، دیده من نیستم، شروع کرده به گریه. سریع رفتم پیشش، دوباره آروم شد. هم‌زمان که شیر می‎خورد، دست راستش رو هم انداخته بود روی صورت من. انگار می‌خواست مطمئن بشه که من هم هستم. اولین بار بود که حس کردم برای آروم شدنش، علاوه بر وجود آزاده، انگار به وجود من هم احتیاج داره و شاید وجودم بهش احساس امنیت می‌ده. حس فوق‌العاده‌ای بود