۱٫ یادمه شنیده و خونده بودیم که چون بچه ها تصوراتشون با ما فرق داره، نباید مثلا تو بازی بهشون گفت: فرار کن وگرنه می خورمت! ممکنه حتی فکر کنن که واقعا قراره با قاشق و چنگال خورده بشن! متاسفانه این جمله نه تنها تو بازی زیاد به کار برده می شه، بلکه تو قربون صدقه ها هم کاربرد فراوونی داره. خلاصه که ما کلی به دیگران هم تذکر می دادیم که یه وقت این جوری قربون صدقه یاسمین نرن.

حالا بعد از سه سال، یاسمین خودش دو سه ماهیه موقعی که می خواد ابراز محبت کنه، یا وقتی کار بدی کرده و می بینه ناراحتیم ازش به عنوان منت کشی، میاد می گه: می خورمت هاااا! یا لپت رو می کشم هااااا!

۲٫ چند روز پیش که حمید سر سفره غذا دعواش کرده بود، در حالیکه گریه می کرد می گفت: اصلا من قاشق چنگال بر می دارم، با برنجا قاطی می کنم بابا رو، می خورمش که دیگه بابا نداشته باشم!!!

در ادامه این ماجرا، دیروز صحبت از کسی بود که بابا نداره. می گفت فلانی مامان فلانیه. ولی بابا نداره. بعد گویا یهو یاد اون حرفی که زده بود افتاد و گفت: من دوست ندارم بابا نداشته باشم. بغض کرد و گفت: اون روز گفتم بابا رو هم می زنم می خورم که بابا نداشته باشم، حرف بدی زدم. دوست ندارم بابا نداشته باشم!