داستانِ پیدا کردنِ مهدکودک برای یاسمین تو اتاوا خیلی مفصله و ما تجربه ی خوبی در زمینه ی جستجوی مهدکودک و شرایط مختلف پیدا کردیم که به نظرم خیلی خوبه که بنویسیمشون، شاید در آینده به درد کسی دیگه بخوره. از اونجا که مطالبش مفصله، بهتر دیدم که دسته بندیش کنم و هر قسمت رو توی یه مطلب بنویسم که حوصله سر بر نباشه.

ثبت نام مهدکودک در اتاوا از طریق سایت شهرداری اتاوا انجام میشه. روالش هم اینطوریه که شما توی سایت ثبت نام میکنید، اطلاعات فرزندتون رو ثبت میکنید و لیست مهدکودک های مختلف رو از توی سایت میبینید و اگه با شرایطتون جور بود، اون مهدکودک رو به لیست حساب کاربریتون اضافه میکنید.

یه نکته ی جالب اینه که اینجا، اونقدر مهدکودک ها جای خالی کم دارند که مردم قبل از به دنیا اومدن بچه هاشون، اطلاعات بچه رو توی سایت ثبت میکنند و برای مهدکودک های موردنظرشون درخواست ثبت نام میدن تا زودتر در لیست انتظار قرار بگیرند. مثلا مهدکودک دانشگاه کارلتون (دانشگاه آزاده)، به ما گفت که یک سال و نیم باید توی نوبت منتظر باشید تا جا خالی بشه. ضمن اینکه اولویت اون مهدکودک با استادا و کارمندای دانشگاه و بعد دانشجوها بود. حتی دانشجوهای دکترا.

نکته ی دوم هم اینکه دو دسته childcare اینجا وجود داره: یکی مبتنی بر centre و یکی دیگه هم homecare. اولی معادل مهدکودکهای ایران هستش که ساختمون و مدیر و دم و دستگاه دارند و دومی، افرادی هستند که مجوزهای لازم رو از دولت اونتاریو و سیستم حاکمیتی اتاوا گرفته اند و بچه ها رو توی خونه هاشون نگه میدارند.

نکته ی سوم هم اینکه اینجا کاملا مرسومه که شما با مهدکودک ها تماس بگیرید و درخواست قرار بازدید از مهدکودک رو بکنید. بعد حضوری میرید و توی مهد رو میبینید و تمام صحبتها و سوالاتتون رو میکنید. بازدید از مهدکودک رو صددرصد توصیه میکنم. ما تجربه های جالبی از این بازدیدها داشتیم.

برای انتخاب مهدکودکهای از نوع centre، شما فقط میتونید ۹ مورد رو انتخاب کنید. اما برای نگهداری خونگی، محدودیتی برای انتخاب وجود نداره. بعد از اینکه اسم فرزندتون رو برای مهدکودک های موردنظر ثبت کردید، روال عادی اینه که منتظر بشید که اون مهدکودکها باهاتون تماس بگیرند. مواردی هستند که خیلی زود باهاتون تماس میگیرند و میگند که جای خالی دارند و اگه میخواید برید ببینید مهدکودک رو و بچه تون رو بفرستید به مرکز اونها. البته مواردی هم هستند که با وجود اینکه احتمالا جای خالی دارند، انگار خیلی علاقه ای به فعالیت ندارند و ممکنه خیلی دیر باهاتون تماس بگیرند یا حتی اصلا تماس نگیرند. این قضیه ی دیر تماس گرفتن و تماس نگرفتن برای ما دقیقا پیش اومد و ما رو یه مقدار دچار استرس کرده بود که در ادامه ی این سری مطالب در موردش توضیح میدم.

ما برنامه ی سفرمون به اتاوا برای اواخر مرداد بود و در بهترین حالت پیش بینی میکردیم که من تا اواخر مهر و اوایل آبان کار پیدا کنم. بنابراین اسم یاسمین رو از اوایل تیر توی سایت شهرداری اتاوا ثبت کردیم و مهدکودک های مختلفی رو که نزدیک به دانشگاه آزاده بودند انتخاب کردیم. با این پیش فرض که چون هنوز وضعیت کار پیدا کردن من مشخص نبود و معلوم نبود محل کار احتمالی من کجا باشه، ترجیح اینه که یه جایی یاسمین رو بفرستیم که به آزاده نزدیک باشه و حداقل بتونیم روی این حساب کنیم که آزاده بتونه یاسمین رو ببره و بیاره. البته ناگفته نمونه که چون مهدکودک های اینجا خصوصی هستند، هزینه ی مهدکودک چیزی حدود حداقل ۹۰۰ دلار در ماهه و قطعا اگه من کار پیدا نمیکردم، یاسمین رو نمیفرستادیم مهدکودک و من توی خونه ازش نگهداری میکردم.

خلاصه که ما شروع کردیم به آماده کردن شرایط برای ثبت نام مهدکودک که در شرایط مختلف گزینه های مختلفی رو روی میز! داشته باشیم.